ผ่านมาแล้ว 2 เดือน กับการเริ่มต้นชีวิต ครู

ที่จากห่างจากบ้านกว่า 100 กิโลเมตร 

พักที่แฟรตบ้านพักครู ขับรถมอไซค์ไปทำงาน 

เจอนักเรียนที่มีความแตกต่าง ยากที่จะปรับตัว 

ในแต่ละวันสูญเสียพลังงานค่อนข้างมาก 

กลับถึงห้องพักคือ สลบ ...

ที่ผ่านมา สอนที่โรงเรียนใกล้บ้าน 

กลับจากโรงเรียนคือนอน ไม่ได้พบปะเพื่อนๆ

พูดคุยกับแค่ครอบครัว กินข้าวแล้วนอนหลับไป 

แต่พอมาอยู่ที่ใหม่ เลยต้องปรับตัวค่อนข้างมากพอสมควร 

การพบปะพูดคุยกับเพื่อนๆพี่ๆ ก็เป็นความท้าทายอย่างหนึ่ง 

เราเป็นคนไม่ค่อยพูด คุยกับใครไม่ค่อยเก่ง 

ชอบอยู่เงียบๆ ทำอะไรเงียบๆ ไม่ค่อยชอบที่จะไปสร้างสัมพันธ์กับใคร 

เลยเป็นการยากมากๆๆ ในการใช้ชีวิตที่นี้ 

แต่พี่ๆเพื่อนๆที่แฟรตบ้านพักครูทุกคนใจดี พูดเก่ง ดูแลกันดีมาก 

ซึ่งก็ทำให้เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ 

จะพยายามต่อไป....

สู้ ๆ นะตัวเธอ